Το τελευταίο Σάββατο του Ιουλίου βρέθηκα στην Ήπειρο θέλοντας να βιώσω την κοσμοπολίτικη τουριστική εμπειρία της Πάργας.
Την ζεστή χρωματική παλέτα του γραφικού δειλινού αυτής της όμορφης πόλης δεν μπόρεσα να θαυμάσω γιατί πρωταγωνίστησα σε ένα «Θερμό» επεισόδιο που εξελίχθηκε αφού πάρκαρα το αυτοκίνητο και κατηφόρισα τον δρόμο για την παραλία με την παρέα μου.
Στην ανέμελη βόλτα στους δρόμους της Πάργας χαζεύοντας τους πάγκους ενός καταστήματος τροφίμων διέκρινα το αγαπημένο μου φρούτο το βερίκοκο το οποίο αποτέλεσε την πέτρα του σκανδάλου.
Στην ερώτησή μου από ποια περιοχή είναι τα βερίκοκα, μου απαντούν από Θεσσαλονίκη, διορθώνω μήπως από Χαλκιδική; Δεν παίρνω καμία απάντηση και με την αφέλεια που με διακρίνει ρώτησα ευγενικά μήπως μπορούσα να δοκιμάσω. Η απάντηση ήταν αρνητική μετά από το νεύμα ενός κυρίου στην κοπέλα η οποία με εξυπηρετούσε, λέγοντάς μου η ίδια ότι πρέπει να ζυγιστεί το ένα και μοναδικό βερίκοκο. Έχοντας θαυμάσει τον Τσιτσιπά αυτό το καλοκαίρι και έχοντας εμπόδιο τους πάγκους για να προσεγγίσω την πωλήτρια κάνω ένα χαμηλό βολέ το βερίκοκο όπου με επιτυχία η πωλήτρια έπιασε. Ο κύριος ενοχλημένος μου έκανε παρατήρηση για την ασεβή πράξη μου απέναντι στο φρούτο, που είναι τροφή. Η πωλήτρια συμπλήρωσε ότι δεν ήταν σωστό αυτό που έκανα. Απορημένος και προβληματισμένος απάντησα ότι δεν έκανα κάτι μεμπτό και αποχώρησα λέγοντας να μην ζυγίσουν το φρούτο.
Αφήνοντας πίσω μας το μαγαζί και προσπαθώντας με τον φίλο μου να βρούμε τον χαμένο βηματισμό μας για την παραλία, ένας ζωώδης ήχος που έβγαινε από ένα μαύρο άπλυτο κινούμενο όγκο μας πλησίασε από πίσω με άγριες διαθέσεις μιλώντας μας σε μια αδιάλειπτη γλώσσα ζητώντας το λόγο γιατί προσβάλαμε την πωλήτρια, δίνοντας μια ξώφαλτση κλωτσιά στον φίλο μου.
Πιαστήκαμε στα χέρια, προσπάθησα να προφυλάξω τον φίλο από τον «Μαύρο Ταλιμπάν»*. Ευτυχώς μαζεύτηκε κόσμος, οι ιδιοκτήτες των απέναντι καταστημάτων, όπου τον απομάκρυναν από εμάς απολογούμενοι για αυτή την επιθετική συμπεριφορά αποδίδοντάς την στις υψηλές θερμοκρασίες των ημερών.
Όντας και οι δύο σοκαρισμένοι από αυτή την επίθεση στο πρόσωπο του φίλου μου κατηφορίσαμε ο οποίος απευθυνόμενος σε μένα αναρωτήθηκε, αν είναι ηλίθιος; αναφερόμενος στον «Μαύρο Ταλιμπάν». Αυτό ήταν η αφορμή για μια πιο άγρια επίθεση απαιτώντας ο ‘Μαύρος Ταλιμπάν» από το φίλο μου αυτή τη φορά συγνώμη για αυτόν τον χαρακτηρισμό.
Μας έσπρωξαν με ακατάσχετη βία αυτός και ο άντρας από το κατάστημα τροφίμων ως την πιάτσα των ταξί αλαλάζοντας ο «Μαύρος Ταλιμπάν» στον δεύτερο άντρα σπρώξε τους στο τοίχο να τους σπάσουμε στο ξύλο. Ένας οδηγός ταξί και κάποιοι περαστικοί μετά βίας τους κρατούσαν για να μην μας γρονθοκοπήσουν.
Σε αυτή την δύσκολη στιγμή όπου κινδύνευε η σωματική μας ακεραιότητα και έχοντας από την μια πλευρά τους δύο Ταλιμπάν μανάβηδες και στην άλλη το φίλο ο όποιος μιλούσε στο τηλέφωνο με το 100 ζητώντας βοήθεια, ρωτάω τον άντρα από το κατάστημα τροφίμων γιατί όλα αυτά; η απάντηση του ήταν η αγενής συμπεριφορά του φίλου ως προς την πωλήτρια.
-«Πάτε καλά;» αποκρίθηκα, εγώ πέταξα το βερίκοκο όχι ο φίλος μου.
-Τότε να ζητήσεις εσύ συγνώμη.
-Συγνώμη.
………
Στο τέλος αυτού του διαλόγου, είδα στο βάθος του δρόμου στο ύψος που βρισκόταν το κατάστημα τροφίμων τον «Μαυρό Ταλιμπάν» εποχούμενο σε ένα μηχανάκι να κατεβαίνει με φόρα και να σταματάει μπροστά μας ο οποίος απευθυνόμενος καουμποΐστικα στον δεύτερο άντρα είπε
- ανέβα πάνω, φεύγουμε και εξαφανίστηκαν.
……
Βρισκόμασταν επιτέλους στην παραλία της Πάργας με κάκιστη διάθεση. Χρειάστηκαν είκοσι λεπτά για να ανασυνταχθούμε προσπαθώντας να μπούμε στον ρόλο του τουρίστα. Το χρυσαφένιο δειλινό με τα ζεστά ερυθρά του χρώματα δεν κατάφερε να μας κερδίσει, εμείς είμασταν πιο κόκκινοι από το ηλιοβασίλεμα, η πίεση είχε ανέβει στα ύψη.
Μαζέψαμε ότι ψήγματα καλής διάθεσης μας είχαν απομείνει και περπατήσαμε στην ειδυλλιακή παραλία, τελικά μόνο για πέντε λεπτά. Τόσο αντέξαμε, την λουστραρισμένη χυδαιότητα των κορεσμένων χρωμάτων αυτού του ψεύτικου δειλινού.
Γυρίσαμε στο λημέρι μας στην Γλυκή όπου τα νερά του Αχέροντα ξεπλένουν και εξευμενίζουν καθετί κακό, άσχημο και ψεύτικο. Σε αυτή την κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα της Πάργας πως χωράει μια τόση κακή, σχεδόν τρομοκρατική συμπεριφορά; Πως μπορούν να συνυπάρχουν αυτά τα δύο;
*«Μαύρος Ταλίμπαν» φορούσε μαύρη μπλούζα
